หลักแหล่งเงินได้ และ หลักถิ่นที่อยู่ (ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา)

โดย ผศ. ดร.ยุทธนา ศรีสวัสดิ์ อาจารย์ประจำวิชากฎหมายภาษีอากร

บุคคลธรรมดา เมื่อมีเงินได้จะต้องเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาก็จริง แต่เกณฑ์การเสียภาษีในไทยจะขึ้นอยู่กับหลักการจัดเก็บภาษีด้วย ซึ่งกรมสรรพากรจะเก็บภาษีเงินได้ของบุคคลธรรมดาในไทยก็ต่อเมื่อเข้า หลักแหล่งเงินได้ และหลักถิ่นที่อยู่ โดยจะขึ้นอยู่กับแหล่งเงินได้ของผู้เสียภาษีว่าได้รับมาจากในไทยหรือต่างประเทศ

1. หลักแหล่งเงินได้

หลักแหล่งเงินได้ จะนำมาใช้เมื่อผู้มีเงินได้มีแหล่งเงินได้ในไทย เช่น ทำงานในไทย หรือมีกิจการในไทย หรือมีทรัพย์สินในไทย มีรายได้จากการลงทุนในไทย จะต้องเสียภาษีให้ประเทศไทยด้วย ไม่ว่าเงินนั้นจะจ่ายในประเทศหรือนอกประเทศ ไม่ว่าคุณจะเป็นคนสัญชาติไทยหรือไม่ และไม่ว่าจะได้เข้ามาในประเทศไทยหรือไม่ก็ตาม¹

2. หลักถิ่นที่อยู่

หลักถิ่นที่อยู่ จะนำมาใช้เมื่อผู้มีเงินได้มีแหล่งเงินได้จากต่างประเทศ ซึ่งอาจต้องเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาให้ประเทศไทยด้วยถ้าเข้าองค์ประกอบต่อไปนี้

1) อยู่ในประเทศไทยครบ 180 วัน (เป็นผู้อยู่ในประเทศไทย)ในปีภาษีนั้น (ปีปฏิทิน นับตั้งแต่ 1 ม.ค. – 31 ธ.ค. ของปีนั้น) และ

2) นำรายได้จากต่างประเทศนั้นเข้ามาในปีภาษี (ปีปฏิทิน) เดียวกัน²

ดังนั้น ในทางตรงกันข้าม หากขาดองค์ประกอบข้อใดข้อหนึ่งข้างต้น เงินได้จากต่างประเทศดังกล่าวจะไม่ต้องเสียภาษีในไทยเลย

อย่างไรก็ดี อนุสัญญาภาษีซ้อน ก็สามารถช่วยแก้ปัญหาการเก็บภาษีซ้ำซ้อนระหว่างประเทศได้เช่นกัน

อ้างอิง

1. ^

   มาตรา 41 วรรคสองและวรรคท้าย ประมวลรัษฎากร

2. ^

   มาตรา 41 วรรคสองและวรรคท้าย ประมวลรัษฎากร, หนังสือกรมสรรพากร ที่ กค. 0802/696 ลว. 1 พ.ค. 2530